Τα πρώτα βαφτίσια στον Άγιο Ερμογένη
Δημήτρης
Κεφαλίδης - Γερμανία
Ξεκινήσαμε
την Κυριακή 29η Αυγούστου στα 1965 απ' της Απιδιάς τον Λάκκο όπου παραθερίζαμε
στη κατούνα μας, να παντρέψουμε στον Άγιο Θόδωρο της χώρας έναν καλό φίλο, τον μηχανικό Πάνο Καζάζη
με την όμορφη γειτονοπούλα μας, την Τούλα Κυριαζή. Ύστερα απ' τον γάμο τραβήξαμε οδικώς για ταβερνάκι προς Κράτηγο
και από κει να δείξω στη γυναίκα μου το μεγαλείο του Άγιου Ερμογένη.
Σαν σταμάτησα πάνω απ' το ξωκλήσι, ευθύς πετάχτηκε έξω για εμετό που μ' αναστάτωσε. Κείνη όμως με καθησύχασε πως ήταν το γούρικο σημάδι που ευχόταν ολόψυχα ολόκληρη η φαμελιά μας, μετά από τρία ολάκερα χρόνια ατεκνίας! Ανάψαμε κεριά κι υποσχεθήκαμε στον Άγιο πως εδώ θα το βαφτίζαμε.
Γυρνώντας
στον κάμπο, η μάνα μου καταστενάχωρη με
την στομαχική ανημπόρια της νύφης της, βάλθηκε με γνωστά γιατροσόφια να την συνεφέρει. Εμείς
δεν κάναμε νύξη, πριν να βεβαιωθούμε οριστικά! Σαν πέρασε το τρίμηνο κι είμαστε
πια σίγουροι, γράψαμε το μαντάτο στο χωριό με την υπόσχεση πως θα γίνουνταν τα βαφτίσια
στη Γέρα.
Το παιδί
μας γεννήθηκε στην ώρα του, τον Απρίλη του 1966 και την επόμενη άνοιξη σχεδιάζαμε πια το ταξίδι για τα βαφτίσια
της. Μόνο που ο γαλάζιος ελληνικός ουρανός ήταν σκοτεινιασμένος, αφού ο Άναξ
δεν είχε ακόμα καταφέρει, ύστερα απ' την καθαίρεση του εκλεγμένου Κυβερνήτη, να
στεριώσει μια διάδοχη συνταγματική κατάσταση, πράμα που εκμεταλλεύτηκε μια χούντα
επίορκων αξιωματικών για να κλείσουν το λαό μας στον γύψο! Εγώ απέκλεισα τότε το ταξίδι, μια και σύντομα
ντόπιοι κι Έλληνες μπήκαμε ενεργά στο αντιχουντικό
στρατόπεδο.
Αποφασίσαμε λοιπόν το καλοκαίρι
να 'παιρνε η μητέρα το παιδί να γίνει το τάμα, μα και η υπόσχεση στην οικογένεια. Άλλωστε ο κουμπάρος μας ξέτεινε στο Βοστάνειο
κείνον τον καιρό, ως εξασκούμενος γιατρός
και έφεδρος αξιωματικός τη θητεία του. Κατευόδωσα στο Μόναχο τη μάνα με το μωρό
και έφυγαν σιδηροδρομικώς για την Αθήνα, που τους περίμενε ο πατέρας μου.
Εκεί
που μπλέξανε όμως ήταν ο αρμόδιος Λουτραγώτης
παπάς της ενορίας, που απέκρουσε την παράκλησή μας. Ενέδωσε μόνο όταν
τον επισκέφθηκε ένστολος ο νουνός! Κι
έγινε όπως ήταν προγραμματισμένα το μυστήριο στο εκκλησάκι, με νοικιασμένη την
γκαζολίνα Αβέρωφ και εμού απόντος. Περίμενα να γυρίσουν στη Γερμανία, για να δω
σε αμέτρητες φωτογραφίες κι εγώ την τελετή και πλάι στον δύστροπο παπά, τον γέρο νεωκόρο με την αναμμένη λαμπάδα και
το θυμιατό και με εντυπωσίασε η κατάνυξη του.
Ήταν περασμένα
πολλά χρόνια σαν ξαναβρεθήκαμε κάποια γιορτή στον Άγιο για κερί και κολύμπι των
παιδιών μας. Πολύς κόσμος κείνο το απόγεμα. Στο πεζούλι του νάρθηκα αναγνώρισα
τον παλιό καντηλανάφτη, τον κόντεψα και πιάσαμε την κουβέντα. Μαζί με τα πολλά
άκουσα και το επάγγελμα του και τότε τον ρώτησα να μάθω δήθεν, αν γίνουνταν τότε
και τίποτα τελετές, εδώ στον Άγιο Ερμογένη;
- Αστειεύεσαι
με διέκοψε ειρωνευόμενος, μόνο πριν κάποια χρόνια ήρθε ένας ιδιότροπος, καλά
και σώνει να βαφτίσει την κόρη του εδώ. Φόρτωσα την κολυμπήθρα με τον παπά στο
μουλάρι για να κάνουμε εδώ χαριστικά αυτά τα βαφτίσια!
Πάνω
κει, σηκώθηκα, κατέβηκα τα σκαλιά, πίσω απτήν εκκλησούλα και φώναξα τα παιδιά
που κολυμπούσαν αμέριμνα ανεβούν απάνω. Έπιασα την μεγάλη απ’ το χέρι και την παρουσίασα στο γέρο.
- Την βλέπεις τον ρώτησα;
- Είναι κείνο το βαφτισίδι σας κι εγώ είμαι
ο λεγάμενος!