ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΚΥΝΙΚΩΝ ΚΑΥΜΑΤΩΝ

 Στρατῆς Γιαννῖκος 

           Οι αρχαίοι μας είχαν μεγάλη φαντασία. Τις ζεστές μέρες που άναβαν ακόμη κι οι πέτρες, έψαχναν εναγωνίως να βρουν μια σκιά να ξαποστάσουν. Τα βράδια κάπως κι ανάσαιναν και βγαίναν στης Θερμής τα τρίστρατα. Λογιάζαν τον ουρανό ψηλά και αλλοπαρμένοι, καθώς ήταν,  δίναν ονομασίες στ’ αστέρια. Να τούτα δω μοιάζουν με αρκούδα, να τούτα δω με αρκουδάκι, να εκείνα με σκυλί κι ό,τι η φαντασία τους γεννούσε:

Λέγαν πως πρέπει  να είσαι τρελός να ξεμυτίσεις απ’ το γιατάκι σου, όταν στους δρόμους μόνο τα σκυλιά κυκλοφορούσαν.  Τι πιο φυσικό λοιπόν, να ονομάσουν τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού… κυνικά καύματα.

Οι σημερινοί Στρατηλάτρες  είναι χρόνια που αψηφούν τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τα θαλασσινά μπουρίνια. Καλοκαίρι είναι, ανάβει η γης σαν πυρώνεται από του ήλιου τα δόντια. Κατακαλόκαιρο, την ώρα που πάει να γείρει ο ήλιος κι αυτοί ξεκινούν από της Γέρας τα χωριά ν’ ανέβουν ψηλά. Ολονυχτίς βαδίζουν παίρνοντας το δρόμο του βορρά.  Από ψηλά τους συντροφεύει η σελάνα και τα ζωντανά της η  Μεγάλη Άρκτος, η Μικρή Άρκτος και φυσικά ο Αστερισμός του Κυνός. Χωρίς σκυλιά δεν γίνεται τούτη δω η πορεία.

Προορισμός τους, εκεί ψηλά, στου Μανταμάδου τα μέρη, στο λημέρι του Αρχάγγελου. Ο Ταξιάρχης ολονυχτίς  είναι πάντα παραστάτης τους. Κάποιες χρονιές τους στέλνει κάποιο πιστό σκυλί μπροστά, να προπορεύται, ν’ ανοίγει δρόμο, να διώχνει τα άπιστα, τα φοβερά σκυλιά. Είναι και χρονιές που  δυσκολεύει  ακόμη πιο πολύ η στράτα τους, αγριεύουν τα πράγματα. Τότες είναι που γίνεται το μέγα θαύμα. Ο Άι Γιώργης εγκαταλείπει τα όρη τα απάτητα, ξεκαβαλικεύει από τις πολύωρες αναβάσεις στα κακοτράχαλα βουνά κι έρχεται σύντροφος- βοηθός στην πορεία τους. Ορθάνοιχτες ξεδιπλώνει τις φτερούγες του και διώχνει τα στοιχειά. Τούτα δω που σας μαρτυρώ δεν είναι παραμύθια, μα πράγματα και θάματα που μόνο αν διαβείς, κατακαλόκαιρο, βραδιάτικα, την πυρωμένη άσφαλτο θα νιώσεις.

Ναι, ούτε κι  Άι Γιώργης  πίστευε σε τούτη δω την αλλοπρόσαλλη αποστολή. Γιατί κι οι άγιοι ακόμη έχουν τις αμφιβολίες τους κι οι άγιοι μερικές φορές αλλαξοπιστούν. Ναι κι ο Άι Γιώργης έβγαλε φτερά και πίστευσε κι άνοιξε διάπλατα τις φτερούγες του κι οδηγούσε νυχτιάτικα μια αλλοπρόσαλλη ομάδα από τρελούς προσκυνητές.  Ναι,  κατακαλόκαιρο   είναι που γίνονται τα πιο τρελά και πιο ωραία θαύματα.

……………………………………………….

Οι Στρατηλάτρες , όσο οι δυνάμεις τους αντέχουν , κάθε καλοκαίρι νυχτιάτικα θα οδοιπορούν 52 ολόκληρα χιλιόμετρα, στο δρόμο των μεγάλων θαυμάτων από τη Γέρα στον Μέγα του Νησιού μας Ταξιάρχη, στον Μανταμάδο.