Αχ αυτός ο άνθρωπος! Mπήγει βαθιά στη γης το σίδερο, να βγάλει τα σώψυχα της όξω, κυρίαρχος τις θάλασσες οργώνει, με σκούρους καπνούς μπλαβιάζει τον αγέρα.
Μπορεί να χτίζει γεφύρια, να δαμάζει τους ωκεανούς, μπορεί ακόμη και στο διάστημα ν’ ανοίγει δρόμους. Ένα μόνο δεν κατάφερε: Ν’ αφουγκραστεί το μήνυμα της παπαρούνας.
Ναι κείνης της ταπεινής, που ξεπετάγεται στις άκρες των αυτοκινητόδρομων. Αν σκύψει και αφεθεί θα ακούσει τη φωνή της να τον ορμηνεύει:
_Σήκω στα πόδια σου άνθρωπε. Μην έρπεις, στυλώσου. Κάνε την ανθρωπιά σου δύναμη. Σπάσε την άσφαλτο, θρυμμάτισε τα τσιμέντα. Βάλε φτερά στα όνειρά σου και μην φοβάσαι τους δυνατούς αγέρηδες. Αν έχεις φωτιά στα στήθη δεν σε λυγά η κακοτοπιά.
Δείξε τη δύναμή σου. Άντεξε, πολέμησε, νίκησε.
Βρες το ασήμαντο και ύψωσέ το στα ουράνια.
Βάψε τα όνειρά σου κόκκινα.
Τη φύτρα σου ανάδειξε, την ανθρωπιά σου.
Στρατῆς Γιαννῖκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου