« Κι ο Κάιν μίλησε για αγάπη»

Cain ,Henri Vidal,  
Tuileries Gardens, Paris, 1896

« Κι ο Κάιν μίλησε για αγάπη»

                                              Στρατής Γιαννίκος

Κι ενώ πλησίαζε στην άκρη της ζωής

Έμαθε πως δίπλα δεν πρέπει να στέκεσαι

 Στον αδελφό

 Τι  «δίπλα», λένε οι σοφοί

 Σημαίνει διπλαρώνω.

Κι  αδελφοσύνη  δεν νογά συμφέρο ατομικό

 Κι εκμετάλλευση του ίδιου κόλπου γέννα.

Τον αδελφό, τον αδελφό

 Μην βάλεις στην καρδιά

Αν η καρδιά  μαύρα κι άραχνα

Χτυπάει.

Μον’ ψάχνε αέναα  γι αδέλφια,

 μυστικά.

Και σώπασε

Όλο τον  κόσμο να χλευάζεις.

Δεν είσαι συ θεός.

Να λες «αυτός είν’ αδελφός»

«Αυτόν μες στην καρδιά μου

Πάντα θα ‘χω»

Τι ο θεός ορίζει  όλο σου το βιος

Κι αδέλφια άπειρα  του Σύμπαντος

Η πλάση  αραδιάζει.

Πάψε λοιπόν αδελφοκτόνα  να μιλάς.

Σκέψου εσένα, άσε τον κόσμο να κυλά.

Σώπασε  Κάιν, Σώπασε

Τρίτη καμπάνα σε λίγο θα βαρά.

Κι είναι τα βάρη του κόσμου μύρια όσα.

Σώπασε Κάιν.

Τα φώτα σβήνουν.

Βγαίνεις στη σκηνή.

Σβήσε το φως σου Κάιν.

Σκοτάδι Κάιν.

Σκότωσε τον παλιό σου εαυτό.

Ποίησε ήθος. Ποίησε φως.

Τα φώτα σβήνουν.

Σώπασε Κάιν.

Ήρθε η στιγμή.

Βγαίνεις στη σκηνή.

Για αγάπη, τώρα, πρέπει να μιλάς.

Στο τρίτο χτύπημα.

Στο τρίτο καμπανάκι.

Ανέβλεψε ήρωά μου.

Κοίτα ψηλά, πολύ ψηλά.

Κι ο Κάιν εσπάραξε

Κι ο  Κάιν είδε φως. 

Κι είπε "δεν είμαι μοναχός".

"Ούτ΄ έχω αδελφό".

Ήρθη  ο Κάιν.

Ανέβλεψε και είδε φως.

 Κι ο Κάιν μίλησε ...για αγάπη