MH ΜΥΤΙΛΗΝΙΖΕΤΕ

Φίλοι του Πλωμαρίου,

Πριν από ενάμιση χρόνο έκλεισα τα σχόλια στο μπλοκ . Δεν ήταν που ήθελε συνεχή παρακολούθηση κι η δουλειά μου δεν μού το επέτρεπε. Ήταν που κάποιοι επιχείρησαν με δόλια σχόλια να το στέψουν για άλλη ρότα. «Φίλοι» εννοείται . Έκλεισα τα σχόλια κι ησύχασα. Αν νομίζουν ότι έχασα γελιούνται. Έμεινα, πιστεύω ο ίδιος, όπως με γνώριζαν οι πραγματικοί φίλοι . Κι όχι μόνο αυτό , μα γνώρισα κι άλλους, πιο πολλούς κι εκλεκτούς. Γνώρισα εσάς, γνώρισα τους Καλλονιάτες, τους Μυτιληνιούς. Βρήκα στέγη στην ομάδα σας , στα μπλοκ του Κουκέλλη, των Καλλονιατών μέχρι και στα View Topic του ΑΙΟΛΙΚΟΥ.

Όποιος ή μάλλον όποιοι δοκίμασαν να με σταματήσουν με έβλεπαν να «φυτρώνω» από εκεί που δεν το περίμεναν. Οι «φίλοι» συνεχίζουν το έργο τους, μα μέρα με τη μέρα ξεφτιλίζονται. Χαμέρπεια .«Πληρωμένες» δημοσιεύσεις , δημοσιεύσεις «εξυπηρέτησης» των αφεντικών τους,, όπως πάντα συνήθιζαν να κάνουν. Πρόσωπα και πράγματα δεν είναι του παρόντος. Έμαθα να περιμένω. Η ανταμοιβή είναι μια στιγμή που αξίζει μια αιωνιότητα. Κάποτε σιώπησα για δέκα ολόκληρα χρόνια. Υπεράσπιζα με τη σιωπή την αξιοπρέπειά μου, κι ας μη φαινόταν, κι ας φαινόταν πως ήμουν ο χαμένος. Κι ήρθε η στιγμή που άγνωστες σε μένα γιαγιάδες έκλαιγαν στην αγκαλιά μου και δεν μίλαγαν. Μίλαγε η σιωπή μας.
Έγραφα στο μπλοκ σας, στις 25 του Ιούνη :
«Γίνεται χαμός στις διαπροσωπικές σχέσεις. Φταίει η όλη ατμόσφαιρα. Κυριαρχεί κατάσταση πανικού και περνάει στις σχέσεις μας».
Οι δάσκαλοι αφουγκραζόμαστε τον παλμό της κοινωνίας, λίγο πριν από τους «άλλους», λίγο πριν γίνει ιαχή, κραυγή, απόγνωση. Έτσι μας έμαθε η δουλειά μας. Ίσως γιατί είμαστε οι μόνοι (έστω και για κάποιους ένα μικρό μέρος) που μπορεί ακόμη ο κόσμος να τους εμπιστευτεί. Σεπτέμβρη του 2009 έλεγα στους συναδέλφους ότι τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο. Το πρώτο που πρέπει να διαφυλάξουμε είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις, μεταξύ μας και οι σχέσεις μας με την κοινωνία. Το πετύχαμε κι είμαστε περήφανοι. Ναι εκεί φτάσαμε ,το πρώτο μας καθήκον να θεωρείται επιτυχία.
Σήμερα επικρατεί πανικός. Τα μηνύματα πολλά κι από παντού.
Άσκηση λογοκρισίας σε εφημερίδες, καυγάδες στο διαδίκτυο, το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό, επιθέσεις σε μπλοκ. Σε συγκέντρωση με στελέχη κρατικών υπηρεσιών βγαίνουν ανοιχτά τα μαχαίρια .Ο γείτονας εποφθαλμιά το γείτονα. Κι όλα αυτά γιατί κάποιοι δεν έμαθαν να περιμένουν.

Είναι δύσκολο να περιμένεις, είναι δύσκολο να βλέπεις το αύριο. .

Αν είσαι νέος είναι στη φύση σου να φέρεσαι ως ταύρος, αλλιώς θα καταντήσεις από νωρίς απολίθωμα . Το να ΄σαι ψύχραιμος θέλει εμπειρία ζωής κι αυτή αποκτιέται με πολλά στραπάτσα. Αν έχεις ,όμως, στόχους περιμένεις την κατάλληλη στιγμή. Μία μόνο περίπτωση υπάρχει να βιαστε ίς. Να κινδυνεύεις από ώρα σε ώρα να τιναχτείς ή να σε τινάξουν στον αέρα . Τότε εφορμάς κι όποιον πάρει ο χάρος.
Δέστε στο μπλοκ σας ποιοι μιλάνε , πότε σιωπαίνουν, γιατί μιλάνε και πώς και θα καταλάβετε. Σκεφτείτε πώς μεγάλωσε το Πλωμάρι , με ποιους και πότε ,και μη «Μυτιληνίζετε». Οι Πλωμαρίτες , πριν κατεβούν από το Μεγαλοχώρι στον Ποταμό δεν είχαν πετύχει δα και σπουδαία πράγματα (αν κάνω λάθος διορθώστε με). Μα ρίσκαραν ,διακινδύνευσαν κι είχαν ανοιχτά «τα τ ώτα, τον τε νουν , τα τ΄όμματα». Βασίσθηκαν στην πρότερη γνώση, στην πείρα , στα στραπάτσα της ζωής, και σκέφτηκαν καλά πριν ανοιχτούν στο Πέλαγο.

Άκουσαν τον Βενιαμίν το Λέσβιο που τους προέτρεπε να οργώσουν την «υγρά πεδιάδα» κι αρμένισαν στις στράτες της Άσπρης και της Μαύρης Θάλασσας..Και πότε ήρθε η «Καταστροφή» ; Μας σαν γίνανε στάσιμα τα νερά, σαν εφησύχασαν, σαν γίναν όμοιοι με όλους τους Μυτιληνιούς, σαν οι Πλωμαρίτες «Μυτιλήνισαν».

Κι έμεινε η αναγωγή στις δόξες του παλιού Πλωμαρίου να μας θρέφει, για πόσο όμως; Σαν φας τις δάφνες, οι πέτρες δεν τρώγονται , παρά μόνο στην κεφαλή.
Η Μυτιλήνη πεθαίνει χρόνια τώρα και θέλει να μας πάρει κι αυτή μαζί της. Είναι μεγάλη και νομίζει πως αργεί η ώρα της, μα λίγα τα ψωμιά της.
Κάποιος το λέει στο μπλοκ: «για δέστε τους Καλλονιάτες». Η Καλλονή είναι η μόνη που δικαιούται να φωνάζει, γιατί δούλεψε. Και πριν τον «Καποδίστρια» βάλανε όλοι τους κουπί, κι ενώθηκαν , και βάλαν στόχους, και…. Και γι αυτό πάνε να τους πάρουν την μπουκιά από το στόμα.
Ο «Μυτιληνισμός» είναι πεθαμένη υπόθεση από αρχαιοτάτων χρόνων. Δύναμη μας είναι οι ποικιλία των ιδεών, των προτάσεων , των σκέψεων, των ενεργειών. Ο «Μυτιληνισμός» είναι συντήρηση. Είναι μια ασήκωτη άγκυρα που σε κρατά δεμένο στο νησί.
Μία μόνο ιδέα μπορεί να σπάσει τα δεσμά : ΑΙΟΛΙΣΜΟΣ. Όχι με την έννοια του μετέωρου, αλλά με την έννοια του ποικίλου. Το Αιολικό Κιονόκρανο είναι προΐόν σύνθεσης. Συνδυάζει την ευλυγισία , ευελιξία των πτυχώσεων (ιδέες -φαντασία ), με την στιβαρότητα του μαρμάρου (πραγμάτωση ιδεών) . Το Αιολικό Κιονόκρανο ταυτόχρονα σε κρατάει στη γη σου, μα και σε ταξιδεύει. Ο ΑΙΟΛΙΣΜΟΣ δεν σε περιορίζει στην ξηρά (Λέσβος), μα σού ανοίγει το μυαλό και τις θάλασσες (Αιολίδα – Μ.Ασία – Αιγαίο).

Φίλοι Πλωμαρίτες ,
Oι πιο ανοιχτοί στη Θάλασσα, οι πιο ανοιχτοί στις ιδέες.
Mην μας προδώσετε , μην προδώσετε τον εαυτό σας, μην κλείνεστε στο καβούκι σας.
Προς Θεού , μην «Μυτιληνίζετε».
Αφήστε το μπλοκ ανοιχτό . Και το νου .

Φίλοι Πλωμαρίτες
Η σκέψη μας ελεύθερη ας λάμνει στις ΑΙΟΛΙΚΕΣ
του διαδικτύου,θάλασσες.

Στρατής Γιαννίκος