Κώστα ,
Δεν ξέρω αν διαίσθησή μου μού έλεγε να γράψω στο προσωπικό μου blog στις 30 Νοεμβρίου για τον Εμφύλιο. Συγκεκριμένα ανέφερα:
«Τον εμφύλιο τον πληρώσαμε ακριβά , με μίσος σφαγές, πισωγυρίσματα. Όταν η δίνη του πρώτου αίματος παρασύρει το μυαλό, τότε πάνε χαθήκαν όλα. Σήμερα δεν θα επιρρίψουμε ευθύνες σε δεξιούς κι αριστερούς.
…………………………………….
Σήμερα θα θυμηθούμε τους εμφύλιους σπαραγμούς και θα σωπάσουμε
Δυστυχώς , εκτός από τα σωματικά και ψυχικά ερείπια που αφήνει η εμφύλια διαμάχη, πνίγει και τις σώφρονες φωνές .»
Έπραξα σωστά νομίζω να αποφύγω αναφορές στη σύγχρονη πραγματικότητα. Δυστυχώς στη συνέχεια δεν σώπασα κι εγώ. Ακολούθησαν τα γεγονότα της 6/12/2008.
Μένω στη φράση σου «χρειάζονται αρχές και αξίες», σίγουρα «δεν πρέπει να υπάρχει γενική απαξίωση των πάντων».
Πρέπει νομίζω αυτή τη στιγμή να σωπάσουμε. Κι η σιωπή να ξέρεις δεν είναι αδυναμία. Είναι αυτοκριτική, ανασύνταξη δυνάμεων, ψυχραιμία με την έννοια που της έδινε ο Αριστοτέλης , είναι η παραδοχή των δικαίων του άλλου. Είναι Σοφία.
Τα τανκς δεν βγαίνουν σήμερα στους δρόμους. Δυστυχώς τα τανκς έχουν βγει εδώ και καιρό. Ο καθένας μας βγάζει το τανκ του ξερόλα, του αυτός είμαι εγώ. Κυβερνήσεις κι Αντιπολιτεύσεις, κομματάρχες, συνδικάτα, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες κι αφεντάδες, όλοι μικροί δικτατορίσκοι ο ένας εναντίον του άλλου.
Φίλε, Κώστα Δημητράκα
Ίσως το μόνο παρήγορο μήνυμα που εγώ λαμβάνω είναι η σοφή αντιμετώπιση των ξενιτεμένων. Επικοινωνώ με εσένα , με το Δημήτρη τον Κεφαλίδη από τη Γερμανία, τον ξάδερφό μου τον Πάνο στην Αμερική , αφουγκράζομαι τις αγωνίες σας και προσπαθώ να βάλω κι εγώ μυαλό. Με λίγα λόγια , να μιλάω λίγο (δυστυχώς δεν είναι μέσα στα προσόντα μου), να κάνω την αυτοκριτική μου και να κάνω πράξη τη ρήση του αρχαίου σοφού :
«ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ»
Υ.Γ. Και κάτι παρήγορο. Στο νησί βρίσκεται ο Γιώργος Ζορμπάς. Τον ξέρεις το Γιώργο. Ξενιτεμένος για λίγο στην Αυστραλία. Πάει να αλλάξει τα πράγματα στη Γέρα. Είναι ο νέος δραστήριος Πρόεδρος του Παγγεραγωτικού της Γέρας. Κουβαλά την εργατικότητα των Ζορμπάδων, το δημιουργικό πείσμα , ξέρει πότε θα φωνάξει και πότε θα σωπάσει, ξέρει να κάνει και με τον «άρχοντα» και με τον «παρακατιανό». Μακάρι να αλλάξει πολλά στον τόπο και να κινητοποιήσει δημιουργικά τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου