ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Δημήτρη όσον αφορά το άρθρο του Λ. Κουντουρά για το Σκοπιανό:

Πληρώνουμε λάθη δεκαετιών. Συγκεκριμένα:
1.Τις προπολεμικές θέσεις του ΚΚΕ (Αυτονομία στη Μακεδονία)
2.Την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Ζαχαριάδη στον εμφύλιο , που τη μια υποσχόταν αυτονομία στους φιλοσκοπιανούς και την άλλη τους κυνήγαγε
3.Την πολιτική «καλού παιδιού» που έπαιξαν Πλαστήρας, Παπάγος και CIA , μην τυχόν και δυσαρεστήσουν το «κακό παιδί» του «παραπετάσματος» ( ο Τίτο μέχρι και ναυτική βάση έδωσε στους αμερικάνους κι ο βασιλέας , ο Παύλος κατέβαινε στο λιμάνι του Πειραιά να τον υποδεχθεί με τα λιλιά και τα σειρήτια του. Εδώ πράγματι πάει το «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, τι ΕΔΑ , τι Ηλιού, τι ΠΑΣΟΚ, τι ΝΔ"

Πληρώνουμε τα λάθη δεκαετιών. Ο Κουντουράς έχει σε μεγάλο μέρος δίκιο. «Ο δυνατός αναγκάζει τον εχθρό του να απαντήσει. Είναι αδυναμία να απαντάς εσύ στον εχθρό ».Τώρα που βγαίνουν από το αυγό τους, τώρα που έφτιαξαν κράτος δεν μπορεί παρά να δουν κάποια στιγμή ότι δεν τους παίρνει, και να κάνουν πίσω. Αυτό έγκειται σε εμάς. Αν εμείς βέβαια την κρίσιμη στιγμή κάνουμε το μεγάλο λάθος και συνεχίσουμε να τους απαντάμε, την βάψαμε. Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι ο ισχυρός δεν απαντά στον αδύνατο.
Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη τη ρήση του Ελ. Βενιζέλου : «Δεν υπάρχουν εθνικά ιδανικά , υπάρχουν εθνικά συμφέροντα» και βάση αυτής να κινηθούμε, γιατί ήταν , είναι και θα είναι εσαεί πραγματικότητα. Η πραγματικότητα της επιβίωσης.
Όσον αφορά τις αδυναμίες μας:
1. Τα «Σεπτεμβριανά» του 1955, αρχή του Κυπριακού μαρτυρίου, έγιναν με ένα Παπάγο ετοιμοθάνατο,τους αριστερούς να κινούνται με το θυμικό τους, τα ιδανικά του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα ενάντια στην αγγλική πολιτική, τους δεξιούς με το νεομεγαλοϊδεατισμό τους να ζητά την «Ενωση». Το αν οι βρετανικές αποικίες τύπου Άνω -Κάτω Βόλτα, Ουζουμπούρου … άρχισαν να αποκτούν την ανεξαρτησία τους κι ύστερα από μια δεκαετία οι περισσότερες είχαν δικά τους κράτη, το ότι μια από τις συνέπειες του Β΄ παγκόσμιου Πολέμου ήταν η ήττα της αποικιοκρατίας , εμείς οι έξυπνοι (εκτός από το ΑΚΕΛ στην πρώτη φάση) δεν το χαμπαριάσαμε κι αρχίσαμε το ντουφεκίδι. Με ποιους για αρχηγούς; Μα τους πιο ακατάλληλους. Παπάδες (Μακάριος) και στρατιωτικούς (Γρίβας). Ο χειρότερος συνδυασμός που μπορούσε να υπάρξει. Άνθρωποι του θυμικού . «Τι πόθους και τι πάθος , πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή». Μα πού ήταν ο «ηνίοχος νους» ;
2. Δεν είχε χρονίσει η «κυβέρνηση» των χουνταίων κι αποσύραμε τη μεραρχία στην Κύπρο (άντε πάλι οι στρατιωτικοί)
3. Με τον αχρόνιστο χουνταίο Ιωαννίδη δεν μπήκε η ταφόπλακα; (άντε πάλι οι στρατιωτικοί)
4. Με ετοιμοθάνατο τον Παπανδρέου και νιόβγαλτο πρωθυπουργό το Σημίτη δεν έγιναν τα Ίμια ;
5. Με υπ’ αναμονή πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου (ως ΥΠΕΞ) δε μαγειρεύτηκε το σχέδιο ΑΥΝΑΝ;
6. Με νιόβγαλτο πρωθυπουργό , τον Κώστα Καραμανλή δεν πήγαν να μας το περάσουν; ( Ας είν’ καλά η γριά αλεπού ο Μολυβιάτης που τον συμβούλευσε να κάνει την πάπια)


Πέστε με τσιράκι του διπολισμού, πέστε ό, τι θέλετε. Όμως…
Για να επιβιώσουμε πρέπει να είμαστε ισχυροί. Μ΄ ετοιμοθάνατους πρωθυπουργούς κι αδύνατες κυβερνήσεις αλωνίζουν οι εχθροί μας. Καλοί κι ο ΣΥΝ κι ο ΛΑΟΣ, μα θέλουμε στιβαρές κυβερνήσεις. ΝΔ , ΠΑΣΟΚ , άντε το πολύ πολύ συνεργασία των δύο. Περιπτώσεις όπως 135 έδρες + 15 + 4 ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΜΑΣ.
Γιατί όχι μέσα στη λογική της ισχυρής Εξωτερικής Πολιτικής να μην υπήρχαν και ΜΟΝΙΜΟΙ ΥΠΕΞ και Υφυπουργοί τύπου Παπούλια, Μολυβιάτη, Στεφανόπουλου , Κρανιδιώτη;