2 Ιουνίου 2016

ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΟΣ- Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Σήμερα, 2 Ιουνίου 2016 ο  Στέλιος Ευαγγελινός, ο Δραγουμάνος του Θεού,  κίνησε για τους ουρανούς. Ετούτη εδώ η  ανάρτηση είναι έκφραση  ελάχιστης ευγνωμοσύνης, στον άνθρωπο που πρόσφερε τόσα πολλά στον τόπο του, χωρίς να ψωροϋπερήφανεύεται. Σιωπηλός όταν έπρεπε, φωνακλάς όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν, μα πάνω απ' όλα με απέραντη αγάπη για τον τόπο του. Το κείμενο που ακολουθεί εκφωνήθηκε τον Μάρτιο του 2009 στο Πολιτιστικό Κέντρο "Οδυσσέας Ελύτης" στην τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Παγγεραγωτικός Σύλλογος της Γέρας για να τιμήσει τον Στέλιο Ευαγγελινό. 



ΟΙ ΓΕΡΑΓΩΤΕΣ  -  Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΟΣ 
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΟΛΑΛΙΑΣ

Γιατί αλήθεια σήμερα μαζευτήκαμε εδώ; Πολλοί ήρθαμε για να τιμήσουμε τον Ευαγγελινό, άλλοι από περιέργεια, κάποιοι για να έχουμε να λέμε κι άλλοι γιατί είμαστε   περήφανοι για τη γλώσσα μας.
Να σας πω το κρίμα μου : Ήρθα από προσωπική σκοπιμότητα. Οι προθέσεις μου δεν είναι τόσο αγαθές. Σας το λέω ωμά: Ήρθα μήπως και καλοπιάσω από τώρα τον Ευαγγελινό, να ‘ χω το ΜΕΣΟΝ.
Γιατί ο Ευαγγελινός  είναι το Μέσον με το Θεό. Ανθρώπους σαν τον   Αγιασώτη Στρατή Αναστασέλλη παλαιότερα και σαν τον κυρ Στέλιο σήμερα, καλό είναι να τους έχεις από κοντά.
Φανταστείτε   λέει να γινόταν τούτες τις μέρες   η Δευτέρα Παρουσία. Θα υπήρχε ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι που όλες οι φυλές του κόσμου θα ανακατεύονταν, είναι που και οι ομοεθνείς που είχαν ζήσει σε διαφορετικές εποχές δεν θα μπορούσαν  να συνεννοηθούν μεταξύ τους.  Ε, λοιπόν η Σοφία του Θεού πρόβλεψε και γι’  αυτό!  Ε, λοιπόν ο Θγιος έχει κάτι τύπους σαν τον Ευαγγελινό  σαν μεσίτες, σαν μεταφραστές , σαν δραγουμάνους.

Πρέπει να το ομολογήσουμε ότι πολλοί   ήρθαμε από ΑΝΑΓΚΗ, γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να σφυρίξει στο  αυτί του Θεού ο κυρ Στέλιος.  Αν ρωτήσεις έναν Γεραγώτη ποιος είναι ο Στέλιος ο Ευαγγελινός, την πλήρη αλήθεια δεν θα την πάρεις. Γιατί ο Ευαγγελινός είναι ο « εαυτός μας» με τα καλά και τα άσχημά του που δεν  τολμάμε να δούμε στον καθρέφτη.  Ο κυρ Στέλιος είναι ο πιο εκφραστικός τύπος του μέσου Γεραγώτη.
Μα    τι το καλό   έχει αυτός ο άνθρωπος;  Μα τι στο καλό  έναν παράξενο βάζει  ο Θεός για  βοηθό, για τσιράκι του; Τι είναι τελοσπάντων αυτό που τον ξεχωρίζει;
Συγχωριανοί ο Στέλιος ο Ευαγγελινός έχει ένα πολύ μεγάλο καλό : Λέει τις αδυναμίες μας, τα ελαττώματά μας , τα ελαττώματά του, ΦΩΝΑΧΤΑ. Όταν ο κυρ Στέλιος  αυτοσαρκάζεται ότι είναι «Γρουσούζης»  καυτηριάζει όχι μόνον τη δική του παραξενιά που μπορεί να έχει ή να μην έχει –  δικό του πρόβλημά του άλλωστε- μα  τις δικές μας παραξενιές.
Και σήμερα που όλοι είμαστε ξαπλωμένοι στους καναπέδες μας και αποχαυνωνόμαστε με τα χαζοκούτια και τα ιντερνέτια, τώρα που κόπηκαν οι βόλτες στην Πατρικού -που δίναν και λίγο αέρα και λαμπηκάραν τα μυαλά μας - τώρα είναι που τον έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη.
Κι αν το καλοσκεφτούμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, αυτή τη παραξενιά του Ευαγγελινού την εκμεταλλευόμαστε και μάλιστα άγρια. Από το 1965 με το που    έφυγε κι ο τελευταίος άρχοντας από τη Γέρα, εμείς αντί να πάρουμε απάνω μας, γίναμε χειρότεροι απ’ τους αρχόντους, γινήκαμε όλοι αφεντάδες και δικτάτορες του διπλανού μας. Φύγαν το λοιπόν οι ΑΡΧΟΝΤΕΣ και μεις γίναμε οι ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ.  Ως  Άρχοντες όμως  δεν  παύουμε να είμαστε κι άνθρωποι, μας πιάνουν αραιά και πού οι τύψεις και πρέπει να εξομολογούμαστε. Έλα ντε όμως που οι μετάνοιες και οι γονυκλυσίες  δεν  ταιριάζουν  στο αρχοντολόι.  Αλήθεια,  διερωτηθήκατε πώς σκύβουν το κεφάλι οι λόρδοι;
Μα τι λόρδοι θα είμασταν , αν δεν βρίσκαμε τη λύση!  Φορτώσαμε στην καμπούρα του Ευαγγελινού όλα μας τα αμαρτήματα, τα βαρταλαλεί , τα ξεφωνίζει στο τσαρσί ο κυρ  Στέλιος, κι είμαστε μια χαρά.
Τον κυρ Στέλιο ο Θγιός  δεν τον έστειλε τυχαία κι αν πιάσεις τη ζωή του, απ’ την αρχή ίσαμε τώρα, η πορεία του μόνο τυχαία δεν ήταν. Γεννήθηκε στον Παπάδο, παντρεύτηκε την κυρά Ειρήνη και κατοίκησε στον Παλαιόκηπο, πήρε  την ανηφόρα κι έφτιαξε το  φαρμακομάγαζο  στον Σκόπελο, το καλοκαίρι το κουβαλούσε στο Πέραμα. Υπάρχει άραγε πιο Γεραγώτης από εμάς όλους εδώ μέσα; Υπάρχει άνθρωπος που  να   είδε , στον βαθμό που είδε   ο κυρ Στέλιος, τη Γέρα  σαν ενότητα; Την ιδέα αυτή την πέρασε και στα πνευματικά του παιδιά, τον πρεσβύτερο Μάκη, τον Αριστείδη ίσαμε τους νιους που τώρα ακολουθούν τα βήματά του.

Πριν περάσουμε στη νέα γενιά  πρέπει να κάνουμε την παρέκβαση , και να πάμε     στο 1969  την χρονιά   που το γραμμένο στην ντοπιολαλιά    θεατρικό έργο του 19ου αιώνα «ΓΕΡΑΓΩΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ», παίχθηκε για τελευταία φορά  στο γήπεδο του Παπάδου. Μια 7ετία αργότερα άρχισε   και   η συστηματική δημοσίευση των ποιημάτων του Ευαγγελινού καλύπτοντας ένα μεγάλο κενό στην ως τότε πνευματική συνέχεια , όσον αφορά τη έντεχνη (;;;;)γεραγώτικη ντοπιολαλιά. Ο κυρ  Στέλιος με δημοσιεύσεις στον τοπικό ,και όχι μόνο, τύπο  κρατάει σε δύσκολους καιρούς τη δάδα αναμμένη και εμπνέει πολλούς νεότερους του (μια αναδρομή στην εφημερίδα και στο περιοδικό ΓΕΡΑ αρκεί να μας πείσει). Την τελευταία 15ετία μας κρατάει  «αποίκο» με το ΤΣΟΠ του. Ο κυρ Στέλιος βοηθάει να μένουμε ξάγρυπνοι, μας σκουντά, παίρνει τη σκυτάλη από την παλιά γενιά  και τη δίνει στη νέα.
Και επανερχόμαστε στους νιους που τώρα ακολουθούν τα βήματά του.  Μα υπάρχουν ; Την εποχή της Παγκοσμιοποίησης που γλώσσες αιώνων , μία – μία σβήνουν  είναι σοβαρά πράγματα να μιλάμε για διαλέκτους, ντοπιολαλιές και κουραφέξαλα; Μα οι νέοι μας ενδιαφέρονται γι αυτά;
Κι όμως υπάρχει συνέχεια. Στη νέα μόδα του facebook   , η πιο δυναμική  λεσβιακή ομάδα που ονομάζεται ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ   έχει πάνω από 3000 μέλη, νέα παιδιά  20-25 -30 χρονών που επικοινωνούν  ανταλλάσσοντας μηνύματα  στην ντοπιολαλιά.

Στον ίδιο χώρο  μια γεραγώτικη  νεανική ομάδα από 290μέλη  από τα οποία  40 περίπου έχουν ενεργό συμμετοχή, προσπαθούν να φτιάξουν το ΕΔΓΙΣ ΜΛΩ  το επωνομαζόμενο ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΟΥ ΓΕΡΑΓΩΤΗ . Έχουν αναρτήσει μια «Τράπεζα Καταθέσεων»  με  24 γκισέδες , στην οποία καταθέτουν  αντί χρημάτων λέξεις. Τις λέξεις που δανεισθήκαμε από τους παππούδες και τις γιαγιάδες  μας, τις λέξεις που δανεισθήκαμε από τον πατέρα και τη μάνα μας, τις λέξεις που μάθαμε από το δάσκαλο που μας  έβριζε και μας ξυλοφόρτωνε με το ΤΣΟΠ, εννοώ τον Στέλιο τον Ευαγγελινό. Τις λέξεις  αυτές τις παραλαμβάνει η νέα γενιά για να ταξιδέψει μαζί τους στο μέλλον, να ταξιδεύσει στη ζωή με ανθρωπιά. Γιατί οι λέξεις αυτές κουβαλούν , την ψυχή μας , κουβαλούν ανθρωπιά  κι αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε. Οι λέξεις αυτές φέρνουν κοντά το χθες και το σήμερα. Οι λέξεις αυτές είναι το ζωντανό Πανεπιστήμιο της ζωής.
Αν διαβάσουμε την ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνα θα συναντήσουμε την λέξη «απείκασα», αν  ψάξουμε τους στίχους του Ευαγγελινού θα απαντήσουμε  τη  λέξη «απείκασα», αν κάνουμε μια βόλτα στην αγορά, του  Σκοπέλου και του Παπάδου, αν τριγυρίσουμε στα σοκάκια του  διαδίκτυου    στο ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΟΥ ΓΕΡΑΓΩΤΗ  θα συναντήσουμε τη λέξη «απείκασα».
Το μήνυμά σου κυρ Στέλιο του «απκάσαμι». Κυρ – Στέλιο σου παραδίδομαι τούτο το μικρό ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ  με ό,τι απκάσαμι απ’ τς αφλουγιές  που απ’ του στόμα ς  ακούσαμι
Δες  μας όμως μ’ αγάπ’ κι μη μας παρς μι του ΤΣΟΠ όσα λάθ΄ κι αν κάναμι.  Κυρ  Στέλιο μικροί και μεγάλοι , παλιοί και νέου  πιστεύουμε σ’ εσένα.
Κυρ  - Στέλιο  όλοι οι Γεραγώτες σ’ αγαπάμε!!!

Κυρ  - Στέλιο  όλοι οι Γεραγώτες σ΄ ευχαριστούμε  !!!   

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

θα μας λυψεις....να σαι ευτυχισμενος εκει ψηλα