ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΗΜΟΜΥΤΗΣ

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΑΚΗΣ
         του Βασίλη Ασημομύτη

:

Τα παρακάτω  είναι αποσπάσματα από την εφημερίδα των Αποφοίτων της Βαρβακείου Σχολής για τον βιογράφο του εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη , τον καθηγητή μου Βασίλη Ασημομύτη. 

Τον καθηγητή που είχα την τύχη να έχω στο Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών. 
                                          

...Το βιβλίο που έκανε ευρύτερα γνωστό το Βασίλη Ασημομύτη, ήταν  εκείνο  που  συνέγραψε  για  τον  εθνικό  μας  ευεργέτη,  τον  Ιωάννη  Βαρβάκη. Έχοντας  βαθειά  συνειδητοποιήσει  το  μέγεθος  της  προσωπικότητας  του  εθνικού ευεργέτη, έκανε στόχο ζωής να γράψει για τη ζωή του. 

Αντιλαμβανόμενος δε ότι  τα  μυστικά  της  ζωής  του  ήταν  στη  Ρωσία,  αποφασίζει  το  1979  να  ταξιδέψει  στο Αστραχάν, όπου όμως του επετράπη να μείνει μόνο για 7(!) ώρες, αρκετές ωστόσογια να χαλυβδώσουν τη θέλησή του να ξαναγυρίσει. Έπρεπε όμως να περάσουν 16 χρόνια, για να επιστρέψει στη Ρωσία, το 1995, κατάλληλα πλέον προετοιμασμένος(έχοντας μάθε και ρωσικά, μεταξύ άλλων), για να παραμείνει στο Αστραχάν καιτο Ταγκαρόγκ επί 40 ημέρες και να συλλέξει το πολύτιμο υλικό που περιέλαβε στο  βιβλίο  που  εκδόθηκε  το  2001.   

Ο Βασίλης Ασημομύτης είχε ιδιαίτερα υψηλή αίσθηση του καθήκοντος και τηςαποστολής του τόσο σαν παιδαγωγού όσο και ως του ανθρώπου που η μοίρα τονέταξε να καταγράψει τη ζωή του Βαρβάκη, καθώς είχε πλήρως συνειδητοποιήσειτα μεγάλα μηνύματα που αυτή μετέδιδε.     

Το  περιεχόμενο  του  βιβλίου  του  Βασίλη  Ασημομύτη,  είχε  καταλυτικό  αποτέλεσμα  σε  ένα  από  τους  μεγάλους  Έλληνες  σκηνοθέτες,  το  Γιάννη  Σμαραγδή  που  αποφάσισε  αρχικά  να  γυρίσει  ντοκιμαντέρ  για  τη  ζωή  του  Βαρβάκη  (είναι  διαθέσιμο  και  στο  διαδίκτυο).  Στη συνέχεια όμως, σχεδιάστηκε η δημιουργία ταινίας για τον Ιωάννη Βαρβάκη καθώςο Σμαραγδής θεώρησε ότι το βασικό μήνυμα της ζωής του Βαρβάκη, «από το εγώ  στο  εμείς»,  σε  συνδυασμό  με  την  πολυκύμαντη  ζωή  του,  αποτελούν  ένα  εξαιρετικό  μείγμα  για  μια  πετυχημένη  ταινία.    

Ο Βασίλης  Ασημομύτης ήταν από τους  αγαπημένους μου δασκάλους.  Τον είχα καθηγητή μου από την Α΄ Γυμνασίου ως την Α΄ Λυκείου στο Η΄ Γυμνάσιο και  Η΄ Λύκειο Αθηνών. Μού έμαθε να αγαπώ την ετυμολογία των λέξεων. Ακόμη  θυμάμαι το πρώτο μας μάθημα στα Θρησκευτικά. Άρχισε με  ένα ματς του ΠΑΟΚ , μας ρώτησε ποια ήταν η έδρα του (ΤΟΥΜΠΑ) , τη συσχέτισε με τη λέξη ΤΥΜΒΟΣ, μετά μας πήγε στη μάχη του Μαραθώνα και στον ΤΥΜΒΟ του Μαραθώνα . Αναρωτιόμασταν πότε επιτέλους θα κάνουμε Θρησκευτικά. Μετά λοιπόν από τους Μαραθώνες, ταξιδέψαμε στη Μήλο, στις Κατακόμβες ( λατινική catacumbae < cata- + tumbas < tumba < αρχαία ελληνική τύμβος ) , και η ιστορία δεν είχε τέλος.  Σε κάθε μάθημα κρεμόμασταν από τα χείλη του.

Στον Ασημομύτη χρωστάω και το παρατσούκλι Σαούλ που με ακολουθούσε  όλα τα χρόνια στο Γυμνάσιο – Λύκειο. Ήμουν χωριατόπαιδο που μόλις είχε έρθει από τη Μυτιλήνη. Φθινόπωρο του 1975 και διάβαζα  κείμενο του βιβλίου των Θρησκευτικών που αναφέρονταν    στην καταδίωξη των χριστιανών από τον  Σαούλ-Παύλο:

_ Σαούλ, Σαούλ τι με διώκεις; ρώταγε εξ ουρανού ο Θεός τον Σαούλ.

Αυτό ήταν!  Η βαριά, μυτιληνιά προφορά του σίγμα και του λάμδα  έκαναν εντύπωση.

Ο Ασημομύτης χαμογέλασε ! Για επανέλαβε μου λέει :

_ Σαούλ- Σαούλ τι με διώκεις;  απάντησα.  Το παρατσούκλι είχε μείνει. Κι ήταν η αντιμετώπιση του δάσκαλου   κι η κατεύθυνση που έδωσε στους συμμαθητές μου τέτοια που  όχι μόνο να μην ντρέπομαι για το παρανόμι, μα και να χρησιμοποιώ χωρίς κανέναν ενδοιασμό  τη βαριά μυτιληνιά προφορά.

Το απόσπασμα από τη διαδικτυακή θέση του Συλλόγου των Αποφοίτων Βαρβακείου  μιλάει μόνο του για την αξία του δασκάλου : «Ο Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης   είχε την τύχη να παρακολουθήσει μάθημά του στο Η΄ Λύκειο Αθηνών που υπηρετούσε τότε (ο Β. Ασημομύτης). Η αντίδραση του ήταν άμεση: έδωσε άμεση εντολή να μετατεθεί στη Βαρβάκειο Σχολή».

Θυμάμαι πως   αρχές Δεκεμβρίου  του 1978 , κάλεσε γύρω στους 7-8 μαθητές της Α΄ Λυκείου στο σπίτι του, που ήταν  ένα μεγάλο ρετιρέ δίπλα στον κινηματογράφο ΑΤΤΙΚΑ, στην Πλατεία Αμερικής.  Ο  Ασημομύτης ήταν υπεύθυνος της Χριστουγεννιάτικης Γιορτής. Κάναμε πρόβες για τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και είχαμε να διαλέξουμε από την τεράστια δισκοθήκη του, γύρω στους 5.000 δίσκους, χριστουγεννιάτικα τραγούδια από όλη την Ελλάδα. Μάλιστα είχε φτιαχθεί και ένα συγκρότημα με ηλεκτρικές κιθάρες που έπαιξε σε ροκ μουσική τα κάλαντα. Οι μεγαλύτεροι (Β΄- Γ΄ Λυκείου) είχαν  να ετοιμάσουν  σκετς στο οποίο σατίριζαν τους καθηγητές.  Όλα στο θέατρο επιτρέπονταν. Στο μάθημα, στο διάλειμμα , στο δρόμο όμως, επικρατούσε πλήρης σεβασμός.

Ένας σεβασμός στους ανθρώπους και στις αξίες τους.

Με αυτόν τον σεβασμό σε θυμάμαι Βασίλη Ασημομύτη.

ΥΓ.  

ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ και ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΑΣΗΜΟΜΥΤΗ :

http://varvakio.gr/alumni/wp-content/uploads/2016/01/VARVAKIO_NEWSLETTER_11.pdf