27 Ιανουαρίου 2012

MARINA VALIERI

Marina Valieri from digaPictures on Vimeo.


Η Μαρίνα της Γέρας.
Τη θυμάμαι από μικρό παιδί. Ήταν η δασκάλα των αγγλικών που έμενε στο μαχαλά πίσω από τον Ταξιάρχη. Καθημερινά τα καλοκαίρια μου, εδώ και πενήντα περίπου χρόνια τη συναντώ κι ένα χαμόγελο σκάει στα χείλη μου. Ποτέ δεν την έχω χαιρετήσει. Δεν είναι που δεν την συμπαθώ, δεν είναι που δεν την εκτιμώ, κάθε άλλο. Να 'ναι που φοβάμαι μην χάσω τη μαγεία της συνάντησης; Ίσως.

Είναι για μένα ένας άνθρωπος γλυκός, ένας άνθρωπος απλός, όπως θέλω να είναι τα σύμβολα. Κι η Μαρίνα είναι ένα σύμβολο για τη Γέρα. Όχι τα ξιπασμένα σύμβολα της δήθεν αρχοντιάς. Η Μαρίνα είναι το πικραμύγδαλο της φύσης που ανθίζει με το ανθρώπινο χαμόγελο.
Μια ζωή τη θυμάμαι με βήμα γοργό να περιδιαβαίνει τα σοκάκια του χωριού. Σκέφτομαι πως κι αν πληγώσαμε τη φύση, κι αν ακόμη τη στεγνώσαμε απ΄ την πρασινάδα και τα νερά, κείνη δεν μας παρατά και στέλνει τα αγαθά της ξωτικά να μας συντροφεύουν.
Είναι η Μαρίνα των ξωκλησιών,των λιόδεντρων, η Μαρίνα που περπατά δίπλα στα κύματα και το γείσο απ΄ το πλατύγυρο καπέλο της ίσα που να σηκώνεται από το κολπίσιο αεράκι .
Δεν είναι τυχαίο Μαρίνα μου που είσαι γειτόνισσα του Ταξιάρχη.
Μαρίνες θέλει να σεργιανούν έξω απ' την εκκλησία του, έξω απ' τη γειτονιά του ο Ασώματος.

Στρατής Γιαννίκος

Δεν υπάρχουν σχόλια: