Το απόγευμα της 16ης του Μάρτη βρέθηκε νεκρόςστο σπίτι του, στη Μυτιλήνη, ο γνωστός ζωγράφος Γιώργος Πέρρος.
Από αναρτήσεις των μπλοκ δανειζόμαστε την παρακάτω ανακοίνωση
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, θεωρείται πως «έφυγε» στη διάρκεια του ύπνου του, εξαιτίας σοβαρού καρδιολογικού προβλήματος, που αντιμετώπιζε. 
Ο Γιώργος Πέρρος γεννήθηκε στον Σκόπελο της Γέρας το 1944. Συνεπές αιρετικό πνεύμα ο αντικομφορμιστής ζωγράφος του λεσβιακού τοπίου εμφανίστηκε στον χώρο της ζωγραφικής το 1978, ύστερα από σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου, όμως, όπως έλεγε «δεν ήξεραν να ζωγραφίζουν και έκαναν τα ίδια και τα ίδια». Υπήρξε πνεύμα ανήσυχο, που δικαιώνουν τη συνέχεια του πνευματικού κινήματος της «Λεσβιακής Άνοιξης»
..............................
Φίλε , συμπολίτη , "αναρχικέ" ΓιώργοΚαλή ουράνια στράτα.
Τώρα όλα είναι ακόμη πιο απλά.
Όπως τα θέλησες
Τα παράθυρα του ουρανού ορθάνοιχτα.
Τα ουρί που ζωγράφιζες σε περιμένουν.
Τα λιμάνια δεν θα είναι πια ακίνητα.
Οι βάρκες σου θα ίπτανται
Στους κόρφους και στ' ακρογιάλια
Της ουράνιας πατρίδας
Πάνω από τους Πύργους
Πάνω από τους Αύλωνες
Του Παραδείσου
Καλή Αντάμωση
Ο φίλος σου Στρατής Γιαννίκος
Ακολουθεί κείμενο για τον Γιώργο Πέρρο που δημοσιεύτηκε πριν μερικά χρόνια στο περιοδικό της ΟΛΣΑ "Η Λέσβος μας"
Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΟΣ
ΚΑΙ Η ΓΕΡΑ
Η Γέρα ,η γενέτειρα του Γιώργου Πέρρου, ο τόπος με την απαράμιλλη φυσική ομορφιά, λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης του ζωγράφου. Το φυσικό περιβάλλον της περιοχής έχει επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό το έργο του.
Ο Γιώργος απομονώνεται τα καλοκαίρια στους Πύργους , παρατηρεί μέσα από τα παράθυρα των εξοχικών τις βάρκες, τα πλοία, τα λιμάνια, τον Κόλπο…αφίεται στην έμπνευσή του και δημιουργεί.
Η αγάπη του για τον τόπο κυριαρχεί στη ζωή και στο έργο του. Χαρακτηριστικά θυμάμαι το περιστατικό του περυσινού καλοκαιριού, όταν σε απευθείας τηλεοπτική σύνδεση του MEGA με την Καλλονή, η δημοσιογράφος απευθυνόμενη στον Πέρρο την ώρα που δημιουργούσε ,τον ρώτησε :
« Κύριε Πέρρο, είμαστε στον όμορφο Κόλπο της Καλλονής, αλήθεια από τι εμπνέεστε και τι ζωγραφίζετε;» κι ο Γιώργος να της απαντά:
«Βρισκόμαστε στον Κόλπο της Καλλονής, όμως εγώ εμπνέομαι από τον Κόλπο της Γέρας κι αυτόν ζωγραφίζω»
Οι ζωγραφιές του Πέρρου έχουν χρώμα, ατόφιο, καθάριο χρώμα. Πολύ φως, τόσο όμως που να μην υποδουλώνονται οι αισθήσεις στη φύση, αλλά η φύση να υποτάσσεται στο αισθητικό αίτημα του ανθρώπου για απλότητα.
Ο Πέρρος μάχεται για να «καθαρίσει τη φύση». Τούτο το «κουσούρι» είναι κατάλοιπο γεραγώτικων βιωμάτων.
Είναι η καθαρότητα του οκτωβριανού φωτός, όταν τα βουνά της Αμαλής καθρεφτίζονται στα νερά του Κόλπου και η θάλασσα παίρνει το χρώμα του ρέοντος υδραργύρου. Είναι η καθαρότητα του Μάρτη, όταν τα βουνά της Γέρας μολυβίζουν την Ιερά Λίμνη.
Και δεν είναι σχήμα οξύμωρο εκείνοι που αγαπούν το φως και «πολεμούν» να καθαρίσουν τη φύση, στο τέλος να υποτάσσονται. Είναι τότε η ιερή στιγμή που η σπουδή του φωτός γίνεται σπονδή στο σκοτάδι.
Ο ηλιοπότης Ελύτης είδε « Εκείνον » … «…στα νερά της Γέρας ν’ ακουμπά τα δάχτυλα / και τα πέντε ν’ ανάβουνε χωριά».
Ο μύστης του φωτός Γ.Πέρρος απεικόνισε τη μεταφυσική διάσταση του γεραγώτικου τοπίου, δίδοντας χρώμα στο σκοτάδι.
Το καλοκαίρι του 2001 είχα την ευκαιρία να θαυμάσω στη Μυτιλήνη τρεις πίνακες του Πέρρου στην Ομαδική Έκθεση των Λεσβίων Ζωγράφων. Και οι τρεις απεικόνιζαν το βραδινό τοπίο της Γέρας. Οι εναλλαγές του φωτός, οι διαβαθμίσεις του σκοταδιού, δύσκολα μπορούν να περιγραφούν.
Η φωτεινή παραλιακή γραμμή οριοθετεί το γήινο σκοτεινό κόσμο, απ’ τον « τραχύ του Αγίου δρόμο » ,που ανάβει στα «πέντε της Γέρας χωριά », για να κορυφωθεί στο φως των αστεριών, στο αχνό του γαλαξία φως και να εξαϋλωθεί σιγά –σιγά στον απόκρυφο, το μυστικό τ ουρανού δρόμο.
Δε λέω ότι όλα τούτα ο Πέρρος τα ’φτιαξε συνειδητά , μα κάποια αόρατη δύναμη, κρυμμένη στο υποσυνείδητο, τον οδηγεί. Μια σπίθα που σιγοκαίει στα σωθικά του. Μια σπίθα που ανάβει κάθε που ο Πέρρος κοιτάζει τη Σελάνα να καθρεφτίζεται μεσονυχτίς, καταμεσής στου Κόλπου των Ελαιώνων τα Άγια Νερά.
ΣΤΡΑΤΗΣ Γ. ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου