ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ

Η πρώτη φωτογραφία είναι παρμένη από το διαδίκτυο.
Τη δεύτερη την τράβηξα σήμερα θέλοντας να δώσω μια "απάντηση" στο σκούρο, στο σκοτεινό της πρώτης.
Μα σαν τις είδα πλάι πλάι δεν τις ξεχώρισα. Μέρα είναι και στις δυο. Στη μια η καταχνιά, το μαύρο πουλί που γυροφέρνει την Αθηνά, στη δεύτερη πένθιμη ξαστεριά. Η θεά της Σοφίας Ακίνητη, όπως ακινητεί κι ο νους μας σήμερα. Η σημαία μεσίστια. Η Ελλάδα ναυαγισμένη μεσοπέλαγα.
Θαρρώ πώς τούτη τη σημαία δεν πρέπει ψηλά να τη ορθώσουμε ξανά, πριν την πατρίδα μας ψηλά ξανά σηκώσουμε .


Μεγάλη Δευτέρα, Δευτέρα Πένθιμη.
Οι μέρες πένθους, είναι μέρες μνήμης.
Τούτο το Πάσχα είναι διαφορετικό. Η Ανάσταση αργεί.
Χρόνια πάνε που συνήθεια απέκτησα κάθε τέτοια μέρα, αρχή της Μεγαλοβδομάδας
να ξεσκονίζω το αρχείο μου.
Ξεφύλλιζα παλιά φύλλα από την εφημερίδα "ΒΗΜΑ" που κυκλοφορούσε πριν από 70 - 90 περίπου χρόνια στο νησί μου, στη Λέσβο.
Οι τίτλοι , τα σχόλια, οι κριτικές ήταν ίδιες και απαράλλακτες με το σήμερα. Μα τίποτα λοιπόν δεν άλλαξε ;




< για ανάγνωση ...ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ>

ΕΝΑΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ (ο λαός) ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ

Έξοδα - Έξοδα - Έξοδα.... ακόμα και "έξοδα προς δημιουργίαν εξόδων"
"Και ποιος προσφέρει εις όλα ταύτα. Ποιος άλλος από τον λαόν"

- ΟΛΟ ΨΕΜΑΤΑ ΛΕΝΕ _

Δεν άντεξα να συνεχίσω. Ξεφύλλισα μόνον πέντε - έξι εφημερίδες , τις άλλες τις παράτησα.
Δεν αντέχω άλλο. Πόσες γενιές θα περάσουν για να διαβάζουν οι αυριανοί και να γελάνε μεγαλοβδομαδιάτικα ; Πόσες γενιές θα περάσουν για να σηκώσουμε τη σημαία εκεί που της πρέπει ;
Γιατί η Θεά της Σοφίας πρέπει να χαμηλώνει το βλέμμα για να μας κοιτάξει και μεις να αλλοιθωρίζουμε;
Πότε επιτέλους θα κάνουμε το πρώτο "ΒΗΜΑ" ;