Η ΚΟΡΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ

Μάζευες άνθη, μύριζες φως
Του κόσμου τά πλούτη
Σ’ ένα πανέρι απίθωνες

Μικρά πουλιά θρηνούσαν
Τά κάλλη σου
Τίς εμορφιές των ενιαυτών

Και πέταγε η ψυχή
Ολόφωτη
Στά ουράνια
Πλανιόταν η ψυχή
Από Σελήνη σέ Σελήνη

Τό ειδωμένο , τό Άγνωστο
Ανάβει και Σβήνει

Μες στήν αντάρα
Ω! Τί πιό λογικό!
Η φύση Τήν ψυχή
Στά αστέρια
Προσορμίζει

Σέ τούτο τό ταξίδι
Η νιότη εχάθη
Κι έμεινε
Ο Νους Αιώνας

Θαλασσοκράτορας
Ήλιος καί Παντοκράτορας
Στόν Πέρα Ουρανό.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ
Δημοσιεύτηκε  στο περιοδικό   ...α ...σελάννα...